Adını kara geceden bildiğim ırmaklar

Aşkı kumların hatırasında mı saklar

Orada / yıkanmış korkularla yan yana

Ve çocuklar ürkek bir tavşanla dönerler

Irmakla soluk soluğa evlerine

 

Yıkanmış korkularla yan yana

İki yitik yolcu geçer aydan önce

 

Merdivenlerde iki büklümdür şehir

İlk sızıda kırılır gecenin şavkı

Apansız yakalanır aşk  aydan önce

Saklanmıştır kumların hatıralarına

Diz boyu güldür -çocuklar yürür-

Bir ürkek tavşan kalır ırmağın kalbinde

 

Temmuz odun taşır kaldırımlara

Şehrin ıslığını güne rastık çekerek

Ateşini kumdan köşelerde saklar

Dalgın dolmuş şoförlerinin

Mavi yakalarında bir yakamoz gibi

 

Orada yıkanmış gökyüzüyle yan yana

Ateş – adres sorulacak bir tanıdık-

 

Aydan önce gidenleri görmüştür

Kepenkler kapanmadan güpegündüz

Ateş almıştır ay  bir izli fişek gibi

Barut kokusudur -çocuklar yürür-

İki yolcu iki yaren gibi yaralı

Geçerler

Aydan önce keserek şehrin boyunbağını

 

Irmaklar

Zemheridir  titrer tavşan gözlerinde

Temmuz

Odun taşır kendi kumuna

Orada

Aydan önce gidenlerle kol kola

İki yaralı ceylan gibi

Irmak ve temmuz

Ay doğmadan unuttuğumuz

 

2006, Himmet Karataş