Göç başlar

Kervan yola dizilir

Söğüt dalı keser kankardeşim

Döşte bıçak yarasıdır ilk aşkı

Durgun bir ırmakta boğulur

Kuytularda boy veren sevinçler

Ve silinir mevsimlerin izi

Çıplak ayakla geçilen sulardan

Öylesine yetim kalır ki pencereler

Bilinmez baykuşlar mı öter

Kuzgunlar mı bacalarımızda

Öylesine büzülür ki göğsümüz

Kırık bir kapıya döner yüreğimiz

 

Gölgemiz bir nefes bulamaz gider

 

Kaçıncı aldanıştır bu

Saçlarımızın rengine ve çamların serinliğine

Söğüt dalı keser kankardeşim

Keser  bileklerini hayata tutunduğu yerden

Ve menekşe sürülmüş kaşlarımızdan

Silinir aşklarımızın buğusu

Oysa kelebeklerle hatırlanır çocuklar

Kervan hıdrellezde ıslanır

Kurumaz kankardeşimin hırkası

Öylesine parelenir ki yüzümüz

Tanımaz bizi ayna tutan duvarlar

Bir bıçak yarasına düşer gözlerimiz

 

Gölgemiz bir kafes bulamaz gider.

 

       (Mart  1999)   Himmet KARATAŞ